تفاوت نقاشی رئال و هایپر رئال در نمایش واقعیت است. رئالیسم به دنبال بازتاب زندگی است به همان شکلی که دیده میشود اما هایپررئالیسم از واقعیت فراتر میرود و آن را با دقتی چنان زیاد بازسازی میکند که از خود واقعیت، واقعیتر جلوه میکند. در رئالیسم احساس و تفسیر شخصی نقاش در کنار واقعیت جریان دارد، اما در هایپررئالیسم هنرمند خودش را حذف میکند تا فقط واقعیت ناب و بیاحساس روی بوم شکل بگیرد. در ادامه این مقاله از گودوود، با خاستگاه این دو مکتب، تفاوت دیدگاه و ویژگیهای فنی هر سبک آشنا میشویم تا ببینیم چرا یکی «بازتاب زندگی» است و دیگری «مهندسی دیدن». اگر به شناخت جریانهای دیگر علاقهمندید، حتماً قبل از مطالعه این مطلب، مقالهی انواع سبک نقاشی را بخوانید تا با مسیر تحول هنر از امپرسیونیسم تا سورئالیسم و دیگر مکتبهای هنری آشنا شوید.
تفاوت نقاشی رئال و هایپررئال در یک نگاه:
ویژگیها | نقاشی رئال (Realism) | نقاشی هایپررئال (Hyperrealism) |
|---|---|---|
| نقش هنرمند | مشاهدهگر واقعیت | بازآفرین واقعیت |
| تکنیک | براش نرم، نور طبیعی | ایربراش، بازتاب و نور مصنوعی |
| دوره زمانی | قرن ۱۹ میلادی | اواخر دهه ۶۰ تا امروز |
| احساسات | انسانی و اجتماعی | خیرهکننده و سرد |
| سطح جزئیات | طبیعی و کنترلشده | اغراقشده، میکروسکوپی |
| منبع الهام | زندگی روزمره، مردم عادی | عکسهای باکیفیت، واقعیت دیجیتال |
رئالیسم در قرن نوزدهم در فرانسه و با گوستاو کوربه شکل گرفت و واکنشی علیه رمانتیسیسم و اسطورهسازی بود. هدف این مکتب، نمایش زندگی واقعی مردم عادی بود. در مقابل، هایپررئالیسم در دهه ۱۹۷۰ در آمریکا بهوجود آمد؛ آن هم در پاسخ به پاپآرت و هنر مفهومی. هنرمندانی چون چاک کلوز و رالف گوئینگز از عکسها بهعنوان مرجع استفاده کردند تا نقاشیهایی بسازند که چشم را فریب میدهد. به طور کلی رئالیسم واقعیت را «بازتاب» میدهد، اما هایپررئالیسم آن را «بازسازی» میکند.
هر دو سبک با هدف نمایش واقعیت شکل گرفتهاند، اما تفاوت رئال با هایپر رئال در مسیر و ابزارشان است. رئالیسم تلاش میکند دنیای پیرامون را همانگونه که هست بازگو کند، در حالی که هایپررئالیسم میکوشد آن را به سطحی از وضوح و جزئیات برساند که گویی چشم انسان از دیدنش عاجز است. در این بخش، ویژگیهای اصلی هر دو سبک را بررسی میکنیم تا ببینیم چگونه از یک منبع مشترک یعنی واقعیت، دو تفسیر کاملاً متفاوت پدید آمده است.
هایپررئالیسم، واقعیت را به نسخهای شفافتر از خودش بدل میکند؛ آنقدر واضح که گاهی از طبیعیبودن خارج میشود:
نقاشیهای هایپررئالیسم یکی از شاخصترین جلوههای هنر معاصر است؛ سبکی که از دل عکاسی و فناوری متولد شد و توانست نگاه انسان را به واقعیت تغییر دهد. برای آشنایی کامل با مهمترین ویژگیها و هنرمندان این سبک، مقاله اختصاصی ما را در مورد سبک هایپر رئالیسم در نقاشی بخوانید.
در مقاله سبک نقاشی رئالیسم به توضیح کامل این مفهوم پرداختیم که میتوانید آن را مطالعه کنید. به طور کلی رئالیسم به دنبال صداقت بصری است و در آن قلممو جای لنز را نمیگیرد بلکه حقیقت را روایت میکند. این سبک پایهگذار بسیاری از جریانهای هنری مدرن است و هنوز هم منبع الهام نقاشان واقعگرا در سراسر دنیاست.
رئالیسم، نقصها را بخشی از حقیقت میداند اما هایپررئالیسم آنها را پاک میکند تا تصویری کاملتر از جهان بسازد. در اولی، احساس مهمتر از دقت است؛ در دومی، دقت راهی برای ایجاد شگفتی است. رئالیسم انسان محور است و از تجربهی زندگی کردن حرف میزند ولی هایپررئالیسم رسانهمحور است و از تصویرِ آن تجربه سخن میگوید. به همین دلیل، برخی منتقدان هایپررئالیسم را «فرزند عکاسی» میدانند؛ سبکی که در دنیای پر از تصویر امروز میخواهد دوباره ما را وادار به «دیدن» کند.
اگر خودتان هم اهل طراحی یا نقاشی هستید، یک میز مناسب میتواند تجربهی کارتان را چند برابر لذتبخشتر کند. در صفحه خرید میز طراحی میتوانید انواع مدلهای ارگونومیک، قابل حمل و حرفهای مخصوص هنرمندان را ببینید و انتخاب کنید.
بله، بسیاری از هنرمندان از تکنیکهای هر دو سبک برای ترکیب حس انسانی و دقت تصویری استفاده میکنند.
هایپررئالیسم از نظر فنی دشوارتر است، اما رئالیسم از نظر مفهوم و بیان احساسی عمیقتر است.
فوتورئالیسم تقلید مستقیم از عکس است، در حالیکه هایپررئالیسم به آن معنا و حس اضافه میکند.
بله، مجسمههای رون موئک نمونهی درخشان هایپررئالیسم سهبعدیاند.
به بافت رنگ، رد قلممو و تغییرات نور در سطح نگاه کنید؛ در عکس یکنواختی مطلق است.
